De toneelvloer is de veiligste plek die ik ken. Ik kan mijn hele ziel en zaligheid laten zien, mijn grootste angst, verdriet, woede delen, en ook mijn grootste geluk. En als dan na afloop iemand vraagt of dat persoonlijk was, dan heb ik altijd de mogelijkheid om te zeggen dat het niet echt was, niet van mij. Hóeft niet. Kán wel. Is aan mij.

het begin

Ik ontdekte dit na afloop van mijn eerste theatersportwedstrijd voor publiek, ergens eind 1993. Een paar maanden daarvoor was ik begonnen met een cursus bij Jos Paauw in Alkmaar. Had er van gehoord op de radio, had al een paar keer een voorstelling gezien, maar het kwam niet in me op dat je zoiets zelf ook kon gaan doen. Dat waren actéurs! Tot ik hoorde van die cursus. Me meteen opgegeven.

Dát was leuk! Wat een vrijheid. Wat een lol. En wat is het machtig mooi om  – al is het maar voor de duur van een scène – even in een andere wereld te kunnen stappen!

toneelschool?

Heb serieus overwogen om auditie te doen voor de toneelschool, maar durfde niet. Van huis uit was zoiets not done, ze zagen me aankomen. Ik was 24, studeerde al veel te lang rechten, ging ik nu nog alles omgooien? En – pijnlijk maar waar – ik besefte maar al te goed dat een Indo jongen als ik het niet makkelijk zou hebben in de destijds zeer witte wereld van het serieuze acteren. En de twee voorbeelden die ik had waren ook niet bemoedigend:

• Wieteke van Dort was al jaren Tante Lien op TV. Een karikatuur vond ik, alleen maar nostalgie.
• En Martin Schwab speelde Ab Keizer in Baantjer, de dérde sidekick van Piet Römer’s De Cock, na Victor Reinier als Xander Vledder en Marjan Mudder als Vera Prins. Ab Keizer was de man die op het bureau bleef, een dossier uit de ladenkast trok, een telefoontje pleegde en een Yacultje dronk.

Jeugdige arrogantie misschien, maar áls ik dat ging doen, dan ging ik ook voor het hoogste, dan was dit niet genoeg. En tegelijkertijd was ik kennelijk toch geen held in dit soort dingen. Dus nee, ik bleef maar bij m’n improvisatietheater als hobby.

Trouwens, ik wil geen kwaad woord horen over Wieteke van Dort en Martin Schwab, helden zijn ze. Ze hebben natuurlijk veel meer gedaan dan wat ik toen zag, en prachtige dingen. Maar ongelijk had ik niet over hoe wit die wereld was. Luister maar eens naar wat Martin Schwab nog niet zo lang geleden zelf vertelde over de première van de film Oeroeg, bij Nooit Meer Slapen vanaf 27:07.

opleiding

Voor improvisatietheater bestaat geen officiële opleiding